هر کس جای من بود ، می برید
 اما من هنوز می دوزم ، چشم به امید دوختم تا بشکافم یأس را!!!






قلبم یک خط در میان می زند….زود نیست؟
دست هر پیر زنی را گرفتم …گفته…”پیر شی مادر”…
خدایا نکند در جوانی پیر شدم …..






از پروژکتورهای روز و شب ، از سکانس های تکراری زمین ، خسته ام !






کاش…. شبی، روزی، جایی بر لبان تو تکرار می شد…. نامم !






اید خودم را ببرم خانه !
باید ببرم صورتش را بشویم…
ببرم دراز بکشد…
دلداریش بدهم ، که فکر نکند…
بگویم نگران نباش ، میگذرد…
باید خودم را ببرم بخوابد…
“من” خسته است …!






خدایـــــــــــــا . . .
چرا تا زنده ایم
روانمان را شـــــــــاد نمی کنی ؟ !
همیکنه مردیم . . .
شادروانمان می کنی ؟ !








گرچه ای دوست غرور دلت احساس مرا درک نکرد
آفرین بر غم عشقت که مرا ترک نکرد









گناهی که پشیمانی بیاورد بهتر از عبادتی است که غرور بیاورد…

نظرات شما عزیزان: